جایگاه رزم در اسلام
فلسفه ی رزم و جنگ و جدال در طبیعت و خلقت
مربوط به قانون نا نوشته ای است که
همه مخلوقات عالم به نوعی با ان دست و پنجه نرم میکنند و ان را محترم
میداند و یا حداقل در عمل خواسته یا نا خواسته به ان پایبند هستند.
از انجا که عالم عالم تضاد و تزاحم است, هر وجود مستقلی در جهان دارای تعارضاتی خواهد بود و طبیعتا دارای متعارض و مزاحم و ضد خواهد بود, در این میان وجودی که دارای ضعف و سستی بنیان است جای خود را به وجود غالب میدهد, و این قانون نا نوشته خود قانون جبر طبیعت است.
لذا هر وجودی برای حفظ ثبات خود دارای مقاومتی است و همیشه سعی در تقویت این نیرو دارد.
در میان انسانها نیز از قدیم الایام این کشمکش ها وجود داشته و انسان برای بقاء خود با نیروی طبیعت و رقبای خود در حوزه ی اندیشه و رفتار جنگیده است وبرای دست یابی به این نیرو رو به تمرین و ورزش اورده است.
و این جنگ و جدال در میان تمام انسانها از جمله انسان های ابتدائی و انسان های متمدن دیندار و غیر دیندار به رسمیت شناخته شده است.
از انجا که دین برنامه ی کامل زندگی بشر است در همه ابعاد زندگی انسان دستورات لازم رادر جهت تمرین و عرصه عمل بیان
فرموده است, که جدال بر سر بقاء نیز یکی از ابعاد زندگی اوست که همیشه خیر
و شر با هم در جدال بوده اند و اتحاد این دو محال بوده و هست.
و لذا دین روشهایی را برای این مسئله ی مهم معرفی کرده است که در میان همه سبکها و روشها از غنای ویژه ای برخوردار است, که در متون اسلامی به صورت مستقیم و غیر مستقیم اشاراتی در این خصوص ایراد شده است که در ادامه مواردی از ان ذکر میشود.
ایه قرانسوره ی انفال ایه 60
(واعدوا لهم ما استطعتم من قوه و من رباط الخیل ترهبون به عدو الله و عدوکم و ءاخرین من دونهم لا تعلمونهم الله یعلمهم و ما تنفقوا من شیء فی سبیل الله یوف الیکم و انتم لا تظلمون)
در ایه فوق به صورت کلی به مسئله ی تقویت نیرو در مقابل دشمن اشاره شده است حال با استفاده از قول معصومین علیه السلام که مفسر قران هستند به موارد تقویت نیرو به صورت جزئی اشاره میکنیم.
امیر بیان حضرت علی علیه اسلام در این خصوص سفارشاتی دارند که برای رزمی کاران و جنگ اوران بسیار الهام بخش و راهگشاست!.
1-استفاده از نیروی توکل به قدرت الهی (الیس الله بکاف عبده)
2-اقدام به موقع (شتاب و کندی در جای مناسب در نامه ی 13 نهج البلاغه)
3-حملات پی در پی(فعادوا الکر-نهجالبلاغه فیض الاسلام ص158)
4-استفاده از فرصت مناسب(استعمل مع عدوک ... انتهاز الفرصه تظفر-غرر الحکم ج2ص192)
5-احتیاط و هشیاری(افه الشجاعه اضاعه الحزم-بی احتیاطی و ضایع کردن زیرکی و هشیاری افت شجاعت است غررالحکم ج3ص105)
6-سرعت عمل در رزم (فا ما انا فوالله دون ان اعطی ذالک ضرب بالمشرفیه تطیر منه فراش الهام و تطیح السواعد و الاقدام-و اما من به خدا سوگند پیش از ان که به دشمن فرصت و توانایی دهم با شمشیر مشرفی چنان به او خواهم زد که ریزه استخوانهای سر او بپرد و بازوها و پاهای او قطع شود-نهج البلاغه فیض خطبه 34 ص113و114)
7- ضعیف نشمردن حریف (افه القوی استضعاف الخصم-غرر الحکم ج3ص105)
8-تضعیف روحیه ی حریف (وقلقلوا السیوف فی اغمادها قبل سلها-شمشیر را در غلاف پیش از بیرون کشیدن بجنبانید و خود را اماده نشان دهید.همان-خطبه 65ص158)
9-عقب نشینی به موقع (الفرار فی اوانه یعدل الظفر فی زمانه-عقب نشینی تاکتیکی در هنگام مناسب با پیروزی در زمان خود برابر است.غرر الحکم ج2ص108)
10-مقاومت در رزم(تزول الجبال ولا تزل عض علی ناجذیک...- اگر کوهها از شدت جنگ به لرزه درامد تو از جای خود حرکت نکن و دندان روی دندان بنه-نهج البلاغه فیض-خطبه124ص382)
