تاریخچه هنر رزمی پرتوآ
در کتیبه های متعلق به داریوش که نقش رستم می باشد(کتیبه ایی که در آن نام اقوام و ایالتهای تحت نظر داریوش آورده شده است) نام قوم پرثوه(پارت) ذکر شده است که یکی از ساتراپ(استان)های آن دوره بوده است. پس ازحمله اسکندر به ایران حکومت هخامنشیان سقوط کردوایران جزو قلمرو اسکندردرآمد، اما سلطه جانشینان اسکندر برایران چندی طول نکشید. در حدود سال 250ق.م در استان پارت (پارتیا،پرثوه)دولت مستقل ایرانی بوجود آمد که به نام موسس آن دولت ارشکان(شکان،اشکانیان)نامیده شد. موسس این دولت ارشک اول سرکرده طایفه آریایی پرنی(اپرنی) بود. بعدها به دنبال طرد کامل سلوکیان از ایران این دولت به تمدن بزرگ تبدیل شد که جزء ششمین دولت و تمدن بزرگ محسوب می شود. و این تاریخ کهن یکی ازقوم های بزرگ ایرانی است.
پرثوآ ازحیث زبان شناسی:
زبان پهلوی ، پارت ، پرثوی از زبان زند یا اوستایی سر چشمه گرفته که برخی ازلهجات آن را می توان اکنون پامیر سراغ نمود. این زبان پس از انحطاط مرکزی پارت ها راه بسط و توسعه به ایران گشود و در مناطق شمالی ایران کسب ترقی نموده ، به اوج خود رسید.
زبان پرثوی نه تنها در دوره کوشانیان بلکه معاصر ساسانیان هم خراسان مورد استفاده قرار داشت.زبان شناسان معتقدند بعدها در اثر آمیزش این زبان با لهجات تخاری واسکایی زبان سغدی در حوزه اکسوس پا به عرصه وجود گذاشته و دردوکنار رود آمو،سغدیان وباختر انتشارپذیرفته است. همچنین معتقدند که زبان دری دراثرآمیزش پهلوی،پارتی(پرثوی)باسغدی وتاثیرزبان زند درتخارستان ماوراالنهر وباختر پدیدآمد.زبان پهلوی،زبان پهلویا پهله،پارت،پرثوه پهلوانی زبان متداول دردوره اشکانیان وساسانیان بوده است.پارتها به زبان پهلوی شمالی(پارتی)که تفاوت جزئی باپهلوی جنوبی(پارسیک) دارد سخن می گفتند. و این است دلاوری ایرانیان که 6000 سال پیش هنرپرتوآ(رزم پهلوانی پرثوآ)را فرا گرفته بودند.
هرودوت مورخ یونانی درمورد ایرانیان چنین می گوید:
ایرانیان راست براسب می نشینند، راست تیر می اندازند و راست سخن می گویند. تیزی تیغه چرخ های ارابه های آنها در نبردها یادآور تدبیر در رزم می باشد.
پرتوآ = اسب سواران جنگجو یا رزم به شیوه پهلوانان زمین
تاریخ پرتوآ: دوران پارت ها یا اشکانیان
شرح فتوحات این قوم آریایی وحکومت 500ساله آنها پراز دلاوریها وکوششهای این مردم است.کلمه پهلوان و پهلوانی ریشه پارتی است که هرفرد زورمند را منتسب به پارتیا پرتو و پهلو دانسته اند.
اینان مردمی جنگجو و شکارچی بودند. بدین معنی که در زمان ایران باستان، ایرانیان (پرتوآکاران) آن زمان چنان در اسب سواری و تیراندازی مهارت داشتند که در حالی سوار بر اسب حرکت می کردند بسوی دشمنان چه از جلو و چه از پشت تیر می انداختند و به هدف می زدند.ایرانیان قدیم به پرورش روح و جسم از همان ازمنه اهمیت فراوان می دادند و اسب سواری ،چوگان بازی و ورزشهای باستانی مورد اعتنای نسل جوان بود.
درکتاب اول، باب پنجم،اشعیاء در توصیف آریان ها که با دولت آسور می جنگیدند آمده است تیرهای ایشان تیز و تمامی کمانهای آنها زره شده است.میخ های اسبان آنان مانند سنگ خارا و چرخهای ایشان مثل گردباد بشمار خواهد آمد.ایشان مثل شیر ماده و مانند شیران ژیان غرش خواهند کرد.
یا از قول کتزیاس مورخ یونانی نقل شده است که سکاها (قوم آریایی) زنانشان مانند مردان، دلاورو جنگنده بودند.
هنستین مورخ یونانی مینویسد:پارتیها جنگ و شکار را دوست داشتند.این قوم ازدوران طفولیت تابه هنگام کهولت همیشه با ورزش و تمرینات سخت جنگی و شکار بار آمده بودند.
{لطفا نظر فراموش نشود.}
