معنای واژه کونگ فو

کونگ فو یکی از متداول ترین انواع ورزش های رزمی است که از هنرهای رزمی و جنگ های انفرادی کشور چین نشأت گرفته است. کونگ فو یک اسم عام است و اصطلاحی است که هر نوع هنر رزمی که از چین گرفته شده را شامل می شود.

این ورزش رزمی، تمام حرکات آهسته و ظریف، از نحوه گام برداشتن در هر تی چی Tai Chi گرفته تا چرخش سریع و حرکات نمایشی و پرشکوه در ووشو Wu Shu و نیز حرکات سریع در فاصله نزدیک یک مبارز و جنگجوی وینگ چون Wing Chun و هر حرکت دیگر ما بین آنها را شامل می شود.

ترجمه و برگردان مستقیمی در زبان انگلیسی برای این کلمه وجود ندارد.

اما در ترجمه لفظ کونگ Kung به معنای دست یابی یا عمل و فو Fu نیز به معنای شخص با فرد است.

این معنی، دقیقاً می رساند که چرا یک هنرجوی کونگ فو، هنر رزمی خود را در واقع روشی برای زندگی می داند نه یک سری حرکات فیزیکی.

چرا که کونگ فو شامل مطالب بسیار گسترده و گوناگونی از هنرهای رزمی می باشد.

این کافی نیست که به سادگی بگوئیم: کونگ فو تمرین می کنم؛ معمولاً هنر جویان کونگ فو به چگونگی ایستادن و حرکات سریع که از شائولین Shaolin تأثیر گرفته، استناد می کنند.

غالباً حیواناتی را در حال نمایش حرکاتشان مشاهده می کنید، شما می توانید بیشترین وجه اشتراک میان حرکات حیواناتی نظیر: (ببر، اژدها، مرغ ماهیخوار، مار) و این ورزش را ببینید.

در واقع یکی از اهداف این هنر، تقلید از مخلوقات طبیعت است، لذا حملات کونگ فو به همان اندازه و شاید بیشتر، مهلک و مرگبار هستند.

چه بسا، ضربه انگشت یک کونگ فو کار حرفه ای تأثیر و شدت ضربه مشت را داشته باشد.

در کونگ فو، به علت وجود تاریخ و پیشینه گسترده و در حال توسعه آن، سلاح های بسیار پیچیده ای وجود دارد؛ از حرکات وزنی، سنگین و طاقت فرسای راهبی در حال روشن کردن چراغ گرفته تا حرکات چابک و سریع شمشیری عریض و زیبا.

چه مقدار از چگونگی سلاح ها و آنچه که مربوط به طریقت کونگ فو است را فرا گرفته و اجراء می کنید.

سی فو sifu نامی است که در چین به آموزگاران و مربیان این هنر رزمی گفته می شود که ترجمه تحت الفظی ”معلم“ است. در تعلیمات و تمرینات جسمانی کونگ فو چه مواردی باید مورد توجه قرار گیرند؟ راه ها و روش های بسیاری برای حفظ سلامت وجود دارند همچون: بازی های سنتی وو کین Wuqin، تای چی چوآن Tai Chi Chuan، شمشیر تای چی Tai Chi sword، وینگ چون Wing Chun و کونگ فو شائولین Shaolin Kung Fu و نیز در دنیای مدرن، روش هائی همچون قدم زدن، آهسته دویدن، شنا و ... وجود دارد که همه اینها به حفظ و نگهداری سلامت فرد کمک می کنند.

پیروی و اطاعت از اصول و قواعد باید در ذهن شخص جای گیرد، راه های رسیدن به آن اهمیت زیادی ندارند.

۱) تمرینات و آموزش قدم به قدم، که بستگی به میزان توانائی شخص دارد.

حفظ سلامت و شادابی با انجام تمرینات ورزشی، راهی است برای طولانی تر نمودن عمر.

نشاط و شادابی به دست نمی آ ید مگر با انجام تمرینات منظم جسمانی.

میزان و شدت تعلیمات و حرکات بدنی در هنگام انجام تمرینات باید به طور صحیح کنترل شود.

چنانچه تمرینات به حدی ضعیف، کند و یا بسیار قوی و با شدت انجام شوند، هدف و منظور ما تأمین نخواهد شد. انجام تمرینات خارج از محدوده طاقت و تحمل بدن منجر به خستگی های غیرعادی و شدید و در نتیجه، رساندن آسیب های جدی به بدن خواهد شد.

باید به این نکته توجه داشت که تمرینات باید مرحله به مرحله و نیز با در نظر داشتن توانائی و طاقت شخص انجام گیرند.

روش درست برای تنظیم و کنترل شدت تمرینات کدام است؟در حال حاضر این کار به وسیله اندازه گیری نبض، بعد از انجام تمرینات و محاسبه آن صورت می گیرد.فرمول این است: (تمرینات متناسب با ریتم قلب = سن ۱۷۰)

به عنوان مثال مردی ۴۰ ساله را در نظر بگیرید؛ اگر ریتم قلب وی بعد از تمرین ۱۳۰ باشد به این معنی است که شدت تمرینات مناسب است. چنانچه ریتم نبض، آشکارا بالاتر از ۱۳۰ باشد، نشان دهنده این است که شدت تمرینات بسیار زیاد و سخت بوده است.

۲) پافشاری و مداومت در انجام تمرینات:

اصرار و مداومت در انجام تمرینات برای یک مدت طولانی ضروری است و تنها در نظر گرفتن یک روز کامل برای آموزش و انجام تمرینات کافی نمی باشد.

آنچه که توسط هوآتو Huato گفته شده و همان طور که در بالا تذکر داده شد؛ اشاره به پیروی از اصول و قواعد آموزش و تمرینات از یک سو و انجام پیوسته و بی وقفه آنها از طرف دیگر، جهت دستیابی به سلامت و تندرستی است. از این رو، فقط انجام درست و پیوسته تمرینات می تواند اثرات سودمندی در حفظ سلامت داشته باشد.

۳) تمرکز و ایجاد اشتیاق توسط تمدد اعصاب (ریلکسیشن) و کار در کنار استراحت

هنگامی که از حفظ سلامت و تندرستی سخن می گوئیم، منظور ما انجام مداوم و بدون وقفه تمرینات نیست بلکه باید قواعد و اصول کشش و تمدد اعصاب به وسیله ریلکسیشن و استراحت در کنار کار را نیز مدنظر داشت.

تنها در این صورت است که می توانیم به هدف خود که همانا حفظ سلامت است، دست یابیم.

میزان و شدت تمرینات باید به طور متناوب به شکل انجام تمرینات و سپس استراحت و حرکات ریلکسیشن تنظیم گردد.

بعد از انجام تمرینات باید برای مدت طولانی به استراحت مناسب پرداخت تا از اثر و نتیجه مطلوب تعلیمات بهره مند گردیم.

انجام نادرست تمرینات، خستگی و کوفتگی جسمی و ذهنی فرد را به همراه دارد و حتی بدتر از آن، ممکن است سلامت شخص را به خطر اندازد.روش های سنتی حفظ تندرستی برای ما شامل یک سری اصول نظری، قواعد، تکنیک ها، تمرکز، تأکید، انطباق و نیز وحدت درونی و بیرونی بخش های بدن می باشد.

۴) تمرکز و یکپارچگی جسمانی و معنوی

تمام ورزش های سنتی چینی، جهت حفظ و تداوم سلامتی، به کنترل و وحدت فکر، تنظیم ریتم تنفس، و انطباق و هماهنگ ساختن حرکات بدن، مؤکداً وفا دارند.

الف) کنترل فکر

به معنی تمرکز روز تمرینات، بدون فکر کردن به موضوعات و مسائل دیگر است.

ب) تنظیم تنفس

به این معنی است که باید تنفس خود را تنظیم نمائیم.

ج) انطباق و هماهنگی حرکات

نیز این مفهوم را می رساند که حرکات باید طبیعی، مداوم، بدون سختی و فشار و با ملایمت همراه باشند.این سه جنبه ذکر شده باید قویاً مورد توجه قرار گیرند.

با توجه با این اصول و قواعد، جسم می تواند همچون یک موجود متحد و یکپارچه، تندرستی بدن و طولانی تر نمودن عمر را تضمین نماید.

۵) انطباق دادن فصل ها و از دست ندادن فرصت های مناسب

حدود ۲۰۰۰ سال پیش، نیاکان ما عقیده داشتند حفظ سلامتی، با تطابق به هنگام زندگی روزانه به دست می آید؛ بدین معنی که مردم باید زندگی روزانه خود را به طور درست و دقیق طبق تغییرات آب و هوا تنظیم کنند.

جانگ جی کونگ Zhang zhicong، کارشناس سلسله کار هن دای ناستی Dynasty یک روز کامل را با چهار فصل سال مقایسه کرده است. بنا بر گفته وی؛ یک روز می تواند به چهار فصل تقسیم گردد: هنگام صبح با بهار، ظهر با تابستان، هنگام غروب آفتاب با پائیز و نیمه شب با فصل زمستان منطبق هستند. از این دیدگاه او عقیده دارد که تمرینات روزانه باید با تغییرات آب وهوا مطابقت داشته باشد. یا عمل به این موارد، فرد می تواند اثرات سلامتی و تندرستی را با کوششی نسبی آنچه که مورد لزوم است، در خود مشاهده کند.

نوشته شده توسط طه بابایی